नेपाली बालसाहित्यले अल्पसंख्यक पिछडिएका वर्गको खिल्ली उडाइरहेको छ, यो पक्ष अब सुध्रिनु पर्छ कि पर्दैन ? किन साहित्यमा तल्लो जात नोकर भएको, अपाङ्ग अपहेलित भएको देखाउने ? फेरि हाम्रा कथामा प्रयोग हुने यस्ता वर्गलाई होच्याउने खालका उखान टुक्का राख्न पनि तुरुन्त बन्द गरिनु पर्छ कि पर्दैन ?
यसरी राष्ट्रकवि घिमिरेको काब्यकारितादेखि लिएर हालसम्म आइपुग्दा नेपाली बालसहित्यले ठूलो फड्को मारिसकेको छ । पुस्तक र पत्रिकामा पढ्न सकिने बालसाहित्य आज इन्टरनेटमा बिश्वका पाठकले पढ्न सक्ने भइसकेको छ ।
पछिल्लो समयमा नेपाली बालसाहित्य लेखन मौलाएको अवश्य छ, तर विधागत रुपले हेर्दा बाल–एकाङ्की र बाल–नाटक सङ्ख्यात्मक रुपमा पछि परिरहेको छ । यदाकदा फाट्टफुट्ट निस्कने बाहेक बालबालिकाहरूका लागि नाटकको क्षेत्र त्यति मौलाएको देखिँदैन ।
UCMAS एक आइएसओ ९००१–२००० प्रमाणित बहुराष्ट्रिय कम्पनि हो । यसको स्थापना सन् १९९३ मा मलेशियामा भएको हो । यो प्रणाली विश्वका विकसित ३५ भन्दा बढी राष्ट्रहरूमा सफलतापूर्वक संचालन भइरहेको छ । नेपालमा सन् २००३ देखि युसिमासका कक्षाहरू संचालनमा आएको हो । यसको प्रशिक्षण कक्षा करिब ९ वर्ष पहिले युसिमास नेपालले आफ्नो मुख्य कार्यालयका जम्मा सातजना विद्यार्थीहरूबाट शुरु गरेको थियो ।
‘भक्तपुर घुम्दाको मज्जा’ एउटा सृजनशील बालकको नौलो र रमाइलो किताब हो । यो किताबले बालकको भाव र शैलीमा भक्तपुरलाई चिनाउँने काम गरेको छ । लेखकले खोजी गरी लेखेका भक्तपुरका विभिन्न ठाउँ वारेको जानकारीले किताबलाई उपयोगी पनि बनाएको छ ।
बहुमुखी प्रतिभा लेखक अच्युत घिमिरेको बालकथा–सङ्ग्रह ‘भालेको देश भ्रमण’ पढ्ने मौका मलाई पनि मिल्यो । पढिसकेपछि केही लेखौँ–लेखौँ लाग्यो । बालसाहित्यको विषयमा कुरा गर्दा बालसाहित्य भनेको त्यस्तो होस्, जसले कौतूहल जगाओस्, मनोरञ्जन देओस्, शिक्षाप्रद होस् । पढिसकेपछि अरूलाई भन्न सकिओस् । ‘भालेको देश भ्रमण’ बालकथासङ्ग्रह यी सबै गुणले भरिपूर्ण छ । बालमनोविज्ञानलाई बुझी रचिएको हुनाले बालबालिकाहरूको लागि अति प्रभावकारी हुने विश्वास गर्न सकिन्छ ।
