Poem

सधैँ कथा भन्नुहुन्छ
बाबा राती–राती
पुग्नुपर्छ भन्नुहुन्छ
चन्द्र जस्तै माथि

एकछिन गेम खेल्ने हो जे-जे हुन्छ होस्
अाज बाको मोबाइल हुन्छ खोसाखोस्

हिसाब गर्छु भनेर दाइले तान्नुभो
यस्मै फेसबुक काकीले खोल्न जान्नुभो
`वर्ल्ड कपमा कल्ले गोल् कति खाएछ ?´
फुट्बल हेर्न काकालाई मन लाएछ

`रेडियोले के भन्छ ? यस्मै सुन्छु म

माथि हेर्दा हिमाल

टल्क्यो टलल्ल

सानीसानी नानी हु म प्यारीप्यारी बुनु

 हास्दै खेल्दै रमाउदै गर्छु छुनुमुनु

कुखुरी काँ गरेर रातो भाले करायो
त्यो भालेको स्वर सुनी भाइ डरायो

सस्तो पाई महङ्गोमा बेच्न लान हो या
अल्लि ठूलो भएपछि काटी खान हो या
केको आँट गरेर ल्याउनुभयो बाले
जे भए’नि हाम्रो घरमा आयो रातो भाले

साँझ पर्दा आउँछ दिउसो कता जान्छ-जान्छ

सुरी म्याउँ सुरी म्याउँ तिमी यता आऊ
भोक लागे तिमीलाई बुबु माम खाऊ ।

      वसुश्री पाण्डे, विराटनगर, नेपाल ।

नीलो ज्याकेटमा सजिएकी छोरी
रातो रीवन बाटीएकी छोरी
आँखामा गाजल लेपिएकी छोरी
ओठ फुटेपनि त्यत्तिकै राम्री छोरी

सेतो फ्रक औधी सुहाएकी
कालो जुत्ता टल्केको लगाएकी
भर्खर नाक आफै धोएकी
स्कूल जान्छु भनी चाँडै टम्सेकी

रंगी विरंगी क्लीप लगाउँकी
इन्द्रेणि फ्रकमा बुरुक्क उफ्रेकी
हसाँउन उल्टो जुत्ता लगाएकी
घुम्न जानको लागी अगाडी लम्केकी

सफासुग्घर मनपराउने छोरी
नाचगाँनमा संधै रमाउने छोरी
होमवोर्क आफै सकाउने छोरी
घरलाई स्वर्ग बनाउने छोरी