Story

“मसँग ३ प्रश्न छन् । यदि मैले यसको उत्तर थाहा पाएँ भने म संसारकै सबैभन्दा असल मान्छे बन्न सक्छु ।” नयनले उत्साहित हुँदै भन्यो । 

“ती ३ प्रश्न के के हुन् त ?” तिन जना साथीले उत्सुक हुँदै सोधे ।

“आज पसलको सामान नल्याइ नहुने, आजै पाहुना पनि धेरै आउँछन् । के पो गर्ने होला !” आमा छिमेकी बजुलाई आफ्नो समस्या सुनाउँदै हुनुन्थ्यो ।

“त्यै त के गरी भ्याउँछ्यौ एक्लैले” विहानको घाम ताप्दै तर्कारी केलाउन सघाइरहनुभएकी बजुले भन्नुभयो ।

ट्वाक, ट्वाक, ट्वाक लगातारको आवाजले कान्छाको निँद खुल्यो । बारी गोड्दागोड्दै कान्लाको हरियो नरम घाँसमाथि ऊ निदाएको थियो । उसले आँखा मिच्दै वरपर हेर्यो । कतै लहाँचेले रुखको हाँगा खोपेर गुँड बनाउन लागेको हो कि भनेर रुखमाथि हेर्यो । एउटा लाहाँचे बसेको थियो । तर उसले टोड्को बनाउन लागेको थिएन । तर ट्वाक, ट्वाक आवाज आउन छाडेन ।

जाडोको महिना बिहानको त्यस्तै नौ जति बजेको हुँदा हो । रोनितको आँखा बाटाबाट अलि पर गौशालामा रहेका रूखहरूनजिक रुँदै हिँडेकी एउटी वृद्धामा पुग्यो । उनले टक्क उभिएर ती वृद्धालाई हेरे   ।
    मोनिकाले भनिन्  “हैन रोनित किन उभिएको छिटो आऊ ।”
    रोनितले वृद्धातिर इसारा गर्दै भने, “ऊ हेर न त्यहाँ हजुरआमा आँसु पुछ्दै हिँडनुभएको छ । बाँदरले झोलासोला केही लगिदिए जस्तो छ ।”
        मोनिका फर्किएर आएर रोनितलाई तान्दै भनिन्, “आँ छिटो हिँड, यहाँ सधैँ कोही न कोही
रोएकै त हुन्छन् नि ! मान्छे रुनु के आश्चर्य भयो र ? आज दिउँसोको नाच प्रतियोगिता छ हामीले कति स्टेप त राम्रोसँग सिकेकै छैनौँ । सरले तिमीहरूलाई दुई घन्टा मात्र दिन्छु भनेको बिर्सियौ लाटा ?”

दशै विदामा म मामाघर गएको थिएँ । मसँग मामाले दिनुभएको पैसा थियो । म बिहान सुटुक्क बजार गएँ ।
म मामा घरबाट पहिलो पटक एक्लै बजार गएँ । मामाघरबाट बजार पनि टाढा पो रहेछ ।
मैले पसलमा मलाई मन परेको खेलौना किनेँ ।
खेलौना बोकेर म मामाघर फर्कँदै थिएँ । दोबाटोमा आईपुगेँ । “लौजा, घर जाने बाटै पो बिर्सेछु । कुन बाटो जाँदा घर पुगिन्छ होला ?” म विचार गर्न लागेँ ।
“बाबू तिमीले बाटो भुले जस्तो छ ।” कसैले भन्यो । मैले यताउता हेरेँ । त्यहाँ कोही देखिन । यहाँ नजिक त कोही छैन । म छक्क परेँ ।

Long ago, in a distant land, there lived a girl named Maya. One rainy day, she hopped on the verandah, danced and sang:

ghampani ghampani syalako bihe

kukur janti biralo bahun

[Rain and sun together; time for the jackal to wed,

Dogs make the procession, priest is no one, but the cat! 

एकदिन सानी निलु आमासँग ऐंसेलु टिप्न ऐंसेलुखर्क गइन् ।
सानी निलुले सानो टिनको बाल्टी समातेकी थिइन् अनि आमाले चाहिँ ठूलो टिनको बाल्टी समातेकी थिइन् । “हामी ऐंसेलु लगेर मीठो अचार बनाउने अनि वर्खामा खान पाइन्छ । आ..हा...” जिब्रो पड्काउँदै आमाले भनिन् ।

जिउभरि टिकटिके बुट्टा भएको एउटा छाउरो थियो । उसलाई आमाले माया गरेर टिकु भनेर बोलाउनु हुन्थ्यो । टिकु चुप लागेर बस्न सक्दैनथ्यो । एकदिन टिकुकी आमा घरमा हुनुहुन्थेन । टिकु एक्लै थियो । उसले एउटा बिरालोलाई देख्यो । बिरालो मस्तसँग घाममा सुतिरहेको थियो ।

सात कक्षामा नयाँ विद्यार्थी पसेपछि सबैले मुखामुख गरेर हेरे । नयाँ विद्यार्थी पछिल्लो बेन्चमा गई टुसुक्क बसे ।

 कक्षाकै हुल्याहा विद्यार्थी रघुले हकार्दै भने–‘यो बेन्च हाम्रो हो । अर्को बेन्चमा गएर बस् । ’’

  नयाँ विद्यार्थी अर्को बेन्चमा गएर बसे । रघुले फेरि भने– यो पनि मेरो साथीको बेन्च हो, अर्कोमा बस् ।’’