Story

जाडोको महिना बिहानको त्यस्तै नौ जति बजेको हुँदा हो । रोनितको आँखा बाटाबाट अलि पर गौशालामा रहेका रूखहरूनजिक रुँदै हिँडेकी एउटी वृद्धामा पुग्यो । उनले टक्क उभिएर ती वृद्धालाई हेरे   ।
    मोनिकाले भनिन्  “हैन रोनित किन उभिएको छिटो आऊ ।”
    रोनितले वृद्धातिर इसारा गर्दै भने, “ऊ हेर न त्यहाँ हजुरआमा आँसु पुछ्दै हिँडनुभएको छ । बाँदरले झोलासोला केही लगिदिए जस्तो छ ।”
        मोनिका फर्किएर आएर रोनितलाई तान्दै भनिन्, “आँ छिटो हिँड, यहाँ सधैँ कोही न कोही
रोएकै त हुन्छन् नि ! मान्छे रुनु के आश्चर्य भयो र ? आज दिउँसोको नाच प्रतियोगिता छ हामीले कति स्टेप त राम्रोसँग सिकेकै छैनौँ । सरले तिमीहरूलाई दुई घन्टा मात्र दिन्छु भनेको बिर्सियौ लाटा ?”

दशै विदामा म मामाघर गएको थिएँ । मसँग मामाले दिनुभएको पैसा थियो । म बिहान सुटुक्क बजार गएँ ।
म मामा घरबाट पहिलो पटक एक्लै बजार गएँ । मामाघरबाट बजार पनि टाढा पो रहेछ ।
मैले पसलमा मलाई मन परेको खेलौना किनेँ ।
खेलौना बोकेर म मामाघर फर्कँदै थिएँ । दोबाटोमा आईपुगेँ । “लौजा, घर जाने बाटै पो बिर्सेछु । कुन बाटो जाँदा घर पुगिन्छ होला ?” म विचार गर्न लागेँ ।
“बाबू तिमीले बाटो भुले जस्तो छ ।” कसैले भन्यो । मैले यताउता हेरेँ । त्यहाँ कोही देखिन । यहाँ नजिक त कोही छैन । म छक्क परेँ ।

Long ago, in a distant land, there lived a girl named Maya. One rainy day, she hopped on the verandah, danced and sang:

ghampani ghampani syalako bihe

kukur janti biralo bahun

[Rain and sun together; time for the jackal to wed,

Dogs make the procession, priest is no one, but the cat! 

एकदिन सानी निलु आमासँग ऐंसेलु टिप्न ऐंसेलुखर्क गइन् ।
सानी निलुले सानो टिनको बाल्टी समातेकी थिइन् अनि आमाले चाहिँ ठूलो टिनको बाल्टी समातेकी थिइन् । “हामी ऐंसेलु लगेर मीठो अचार बनाउने अनि वर्खामा खान पाइन्छ । आ..हा...” जिब्रो पड्काउँदै आमाले भनिन् ।

जिउभरि टिकटिके बुट्टा भएको एउटा छाउरो थियो । उसलाई आमाले माया गरेर टिकु भनेर बोलाउनु हुन्थ्यो । टिकु चुप लागेर बस्न सक्दैनथ्यो । एकदिन टिकुकी आमा घरमा हुनुहुन्थेन । टिकु एक्लै थियो । उसले एउटा बिरालोलाई देख्यो । बिरालो मस्तसँग घाममा सुतिरहेको थियो ।

सात कक्षामा नयाँ विद्यार्थी पसेपछि सबैले मुखामुख गरेर हेरे । नयाँ विद्यार्थी पछिल्लो बेन्चमा गई टुसुक्क बसे ।

 कक्षाकै हुल्याहा विद्यार्थी रघुले हकार्दै भने–‘यो बेन्च हाम्रो हो । अर्को बेन्चमा गएर बस् । ’’

  नयाँ विद्यार्थी अर्को बेन्चमा गएर बसे । रघुले फेरि भने– यो पनि मेरो साथीको बेन्च हो, अर्कोमा बस् ।’’

Story by Neelam Karki 'Niharika'

सुरज छ बर्ष पुरा भएर सात बर्षमा हिडी रहेको छ | अप्रिल २१ उसको जन्मदिन हो | त्यसैल्रे सबै लाई भन्दै हिड्छ ‘थाहा छ मेरो बर्थ डे (जन्म दिन ) आउन लाग्यो | अर्को महिना हो | तिमि आउ है मेरो घरमा केक खान | ‘

– ललिता ‘दोषी’
    कात्तिकको महिना, समय त्यस्तै बिहानको एघार जति बजेको हुँदो हो । अमेरिकी नागरिक लरेन गेटमा उभिरहेकी थिइन् । आठनौ वर्षकी बालिका हातमा सानो प्लास्टिकको झोला बोकेर उनीतिर नै दौडदै आइन् ।